رشد و یادگیری حرکتی
فرشته همتی زاد؛ مهدی رافعی بروجنی؛ حمید صالحی
چکیده
مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثر پیچیدگی تکلیف بر انتقال دو سویه در افراد سالمند بود.
روش پژوهش: در این پژوهش 30 سالمند سالم مرد و زن با میانگین سنی (40/7±5/68 سال) به شکل در دسترس، شرکت کردند. مشارکتکنندگان در مرحله پیشآزمون سه نوع تکلیف مهارت انگشتی متفاوت از نظر پیچیدگی شامل تختهمیخ پردو، چابکی اکانر و تختهمیخ پردو در ...
بیشتر
مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثر پیچیدگی تکلیف بر انتقال دو سویه در افراد سالمند بود.
روش پژوهش: در این پژوهش 30 سالمند سالم مرد و زن با میانگین سنی (40/7±5/68 سال) به شکل در دسترس، شرکت کردند. مشارکتکنندگان در مرحله پیشآزمون سه نوع تکلیف مهارت انگشتی متفاوت از نظر پیچیدگی شامل تختهمیخ پردو، چابکی اکانر و تختهمیخ پردو در آینه را با دست برتر و غیربرتر خود انجامدادند. سپس یکی از تکالیف را شش بار با دست برتر تمرین و در نهایت در مرحله پسآزمون و یادداری نیز تکلیف را با دست برتر و غیربرتر خود انجام دادند. بین پسآزمون و یادداری تکلیف اول تا شروع تمرین تکلیف دوم یک هفته فاصله بود. زمان انجام هر تکلیف نسبت به زمان انجام تکلیف در پیشآزمون نرمالسازی و درصد پیشرفت نسبت به این وضعیت در تکرارهای مختلف محاسبهشد. به منظور تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و ضریب همبستگی پیرسون استفادهشد( 05/0p ≤ ).
یافته ها: یافتههای پژوهش نشانداد طی مرحله پسآزمون و یادداری تفاوت معنادار در میزان پیشرفت دست غیربرتر در اجرای مهارت انگشتی با پیچیدگی مختلف بین آزمون پردو و پردو در آینه و همچنین بین آزمون پردو و اکانر، وجود داشت. همچنین بین کل زمان تمرین و میزان پیشرفت دست غیربرتر در تکلیف پردو و بین میزان پیشرفت دست برتر و غیربرتر در آزمون پردو و پردو در آینه همبستگی معنادار وجودداشت.
نتیجه گیری: به نظر میرسد در افراد مسن مکانیسمهای جبرانی مغز باعث ایجاد انتقال دوسویه در تکالیف پیچیده هستند.